با نمک

وبلاگی اجتماعی.علمی.فرهنگی.و سرگرمی

با نمک

وبلاگی اجتماعی.علمی.فرهنگی.و سرگرمی

عید بر شما مبارکباد

  دوستان عزیزم فرا رسیدن این عید سعید باستانی را به شما و خانواده های محترمتان تبریک میگویم

 

                 

عدم کشیدن سیگار

 

                         

                             دوستان گلم خواهشا تحت هیچ شرایطی لب به سیگار نزنید

 

                                                   

عظمت پروردگار

                      

خدایا چون ماهیان که ازعمق و وسعت دریا بی خبرند

عظمت وژرفای عشق تورا نمی شناسم

فقط می دانم، که معبوداین دل خسته هستی واگردیده ازمن برگیری خواهم مرد

                                       

 

                        

 

                                              آن شب که تو آمدی صفا پیدا شد

                                     پیمان شکنی رفت و وفــا پیدا شد

                                     درغربت من که جای بیگانه نبود

                                     برقـــــی زد و روی آشنا پیدا شد

                                     گنجی که سالها نهان بود از چشم

                                     با هــــلهله در خانه ی ما پیدا شد

                                     یک عمر کــویر فـــــقر را پیمودم

                                     تا برق زد و کوه طــــــلا پیدا شد

                                     خورشـــید سعادتی که بر من تابید

                                     در سایه ی رحمت خــــدا پیدا شد

                                     من بودم و تاریـــکی شب ها ناگاه

                                    از گـــوشه ی آسمان سها پیدا شد

                                     تا شکر خـدا بــــگویم از دیدن تو

                                     در خلوت من حال دعــــا پیدا شد

                                     با آمدنت که اختر بــــــخت مــنی

                                    در ظلمت شب ستاره ها پـــیدا شد

         

 

از همان روزی که دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون حضرت هابیل

 از همان روزی که فرزندان آدم زهر تلخ دشمنی در خون شان جوشید

 آدمیت مرده بود گرچه آدم زنده بود

 از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند

از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند

 آدمیت مرده بود

 بعد دنیا هی پر از آدم شد و این اسباب گشت و گشت

 قرنها از مرگ آدم هم گذشت ای دریغ آدمیت برنگشت

 قرن ما روزگار مرگ انسانیت است سینه دنیا ز خوبی ها تهی است

 صحبت از آزادگی پاکی مروت ابلهی است

 صحبت از موسی و عیسی و محمد نابجاست

 قرن موسی چمبه هاست روزگار مرگ انسانیت است

 من که از پژمردن یک شاخه گل از نگاه ساکت یک کودک بیمار

 از فغان یک قناری در قفس از غم یک مرد در زنجیر حتی قاتلی بر دار

 اشک در چشمان و بغضم در گلوست وندرین ایام زهرم در پیاله زهر مارم در سبوست

 مرگ او را از کجا باور کنم صحبت از پژمردن یک برگ نیست

 وای جنگل را بیابان میکنند دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان میکنند

 هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا آنچه این نامردمان با جان انسان میکنند

 صحبت از پژمردن یک برگ نیست فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست

 فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست

 در کویری سوت و کور در میان مردمی با این مصیبت ها صبور

 صحبت از مرگ محبت مرگ عشق گفتگو از مرگ انسانیت است