مـحتسب مستـی به ره دیــد و گــریبانش گــرفت

 مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست

گــفت مستـی زان سبب افتـان و خیـزان مـی روی

 گـــفت جــرم راه رفتـن نیـست ره هـمــوار نیست

 گـــفت مـی بایــد تـــو را تـا خانــه ی قاضی بـرم

گـــفت رو صبـح آی قـاضی نیمـه شب بـیدار نیست

 گـــفت آگـــه نیستی کــز ســـر در افتادت کـــلاه

گـــفت در ســر عقــل بایــد بــی کلاهی عار نیست

 گـــفت نـــزدیک است والــی را ســرا، آنـجا رویـــم

 گـــفت والــی از کــجا در خــانه ی خــمار نــیست

 گـــفت تــا داروغــه را گــوئیـم در مسجد بخـــواب

 گـــفت مسجد خـــوابگـــاه مـــردم بــدکـار نیست

 گـــفت دیــناری بــده پــنهان و خــود را وارهـــان

 گـــفت کــار شــرع کــار درهــم و دیــنار نــیست

 گـــفت از بـــهر غـــرامت جـامـه ات بیـرون کنــم

 گـــفت پــوسیده ست نقشی جــز ز پود و تار نیست

 گـــفت مــی بسیار خـوردی ز آن چنین بیخود شدی

 گـــفت ای بــیهوده گــو ، حـرف کـم و بسیار نیست

 گـــفت بـــایـد حــد زنـد هــشیار مــردم ، مست را

 گـــفت هـشیاری بــیار ، اینجـا کـسی هـشیار نیست .